Het project heeft de vorm van een paviljoen waar de relatie met de tuin alomtegenwoordig is. De ligging van dit paviljoen aan de rand van de gemeente toont op individuele schaal een verlangen naar verdichting in plaats van stadsuitbreiding, waardoor milieukwesties voorrang krijgen op die van het individu.
De indeling en de vierkante vorm van het gebouw maken het mogelijk om zowel de uitlijning met de rijbaan als de aangrenzende gebouwen te respecteren. Tegelijkertijd integreert het zich harmonieus in de bestaande beplanting die kenmerkend is voor de context (maximaal behoud van bestaande subjecten). Het hoofdgedeelte van het gebouw ontwikkelt zich op één niveau, waardoor er een constante en directe relatie met de omliggende tuin ontstaat. Het plat dak laat toe om het project harmonieus te integreren in de nabijgelegen context door een vrij laag gabarit te behouden en in resonantie met de gebouwen op de naburige percelen.
Door het vierkante vlak biedt het project verschillende uitzichten op het landschap. De kamers zijn goed verlicht en open naar buiten toe, en de belangrijkste woonruimte profiteert van drie verschillende oriëntaties. Om de groenrijke context rond het project te maximaliseren, vertaalt het vlak zich in een opeenvolging van ruimtes met gedifferentieerde uitzichten op het landschap. De criteria met betrekking tot een gezonde natuurlijke verlichting werden uiteraard gerespecteerd. Omdat bij de landschappelijke integratie ook de materialiteit een rol speelt, zijn de gevels de uitdrukking van de poëtische rationaliteit die het hele project begeleidt. Ze werden allemaal op dezelfde manier behandeld, zowel architectonisch als esthetisch. De gekozen materialen zijn duurzaam en gaan samen met het geheel. De houten gevelbekleding is in overeenstemming met de houten ramen en de deur- en vensterbanken, evenals met de omgeving. De donkere houtkleuring vermindert de impact van het gebouw en vermengt zich met het bestaande plantenweefsel.