Het project dat ik hier presenteer is de verbouwing en uitbreiding van mijn eigen woning. Wanneer je als architect start aan het project van je eigen woning is dit toch wat anders dan wanneer je dit doet voor een klant. Je bevindt je in de unieke positie van zowel ontwerper als bouwheer wat extra vrijheid heeft. Dit was het uitgelezen moment om te reflecteren over mijn eigen aanpak van architectuur en duurzaamheid, zonder druk van een klant of planning. Ook kon ik materiaalgebruik in vraag stellen zonder mij te moeten conformeren aan de wens van een klant.
De bestaande woning bestond uit een hoofdgebouw van twee verdiepingen met hellend dak en een smalle langwerpige aanbouw, over de halve breedte van het perceel, tot diep in de tuin. De woning is een halfopen bebouwing maar heeft eerder een smalle ‘brandgang’ naast de woning dan een volwaardige passage met een afgewerkte gevel met raamopeningen. Verder was de tuin ook nog eens noordelijk georiënteerd.
Bovenstaande zaken zorgden voor een ‘atypische’ situatie die geen pasklaar antwoord had. Na enige tijd in de bestaande situatie te wonen, merkten we ook de meerwaarde van het lange, maar smalle terras naast de aanbouw. Dit zorgde ervoor dat de zon die over het huis scheen toch nog bij de woning achteraan kon komen.
Het idee ontstond om een gelijkaardig volume te realiseren als het bestaande, gebaseerd op het principe van een orangerie. Een langwerpig, transparant volume met grote, dubbele deuren die toegang geven tot het terras en de tuin. De ramen starten pas op zitbankhoogte wat zorgt voor een extra gevoel van geborgenheid.
Om dit op een kostenefficiënte manier te realiseren, werd gedacht aan houtskeletbouw waarbij de vliesgevel ook de structuur zou kunnen zijn. Dit resulteerde in grote blokramen met een tussenafstand van 90cm en een diepte van 30cm. Dit zorgde voor een bijkomend voordeel dat de grote diepte van de blokramen werkte als een soort visuele afscheiding van buiten naar binnen en omgekeerd. Dit zorgt voor het nodige gevoel van privacy met toch een zeer transparant geheel.
Aangezien het zelfdragend schrijnwerk een belangrijk onderdeel van het ontwerp was, moest dit op een kwalitatieve en duurzame manier gerealiseerd worden. We wouden vermijden om hiervoor ‘tropisch hardhout’ te moeten gebruiken, maar vermits ‘grenenhout’ meestal niet aan de buitenkant gebruikt wordt, kwamen we uit bij een gecombineerd vliesgevelsysteem. Grenen blokkaders met aluminium afdeklatten. De aluminium afdeklatten konden we dan ook direct in een kleur voorzien die mooi paste bij het orangerie-serreconcept.
Over de helft van de nieuwe aanbouw werd ook een bureauruimte gerealiseerd die met een interne vide verbonden is met het gelijkvloers. De gevel is hier een omkering van het gelijkvloers, gesloten maar met een 3-tal vierkante ramen die een gefilterde blik op de omgeving bieden. De gevel is afgewerkt met ‘goedkope’ ruitleien.