Het gebouw maakt deel uit van een fijnmazig netwerk van straten, kleine dorpskernen en groepjes woningen in de landelijke omgeving van Wieze, gelegen tussen Lebbeke en Aalst. Landelijke typologieën zoals boerderijen, schuren en loodsen worden afgewisseld met recenter gebouwde, alleenstaande woningen.
Oudere gebouwen in Bontegem zijn in de meeste gevallen met de voorgevel op de perceelsgrens gebouwd, op ongeveer twee meter afstand van de straat, zoals de boerderij naast het gebouw. Nieuwere woningen en gebouwen bevinden zich door de recente stedenbouwkundige voorschriften op twaalf meter van de perceelsgrens. Deze combinatie van in- en uitspringende volumes resulteert in een straatbeeld met afwisselende dieptezichten die af en toe ook gepaard gaan met vergezichten op de achterliggende velden en akkers.
De volumetrie van het gebouw is een combinatie van drie volumes die ten opzichte van elkaar verschoven en gedraaid zijn. Deze verschuiving en verdraaiing genereren oksels tussen de beide volumes die beschermde buitenruimtes in de volumetrie integreren, in relatie met de zijstroken van de tuin. In de noordoostelijk georiënteerde oksel bevinden zich de ingangen van de woning en van de dokterspraktijk. In de zuidwestelijk georiënteerde, meer intieme, oksel is een open zitruimte voorzien die uitkijkt op de achtertuin. Het volume aan de straatzijde, met de praktijk, garage en kinderkamers, positioneert zich parallel ten opzichte van de straat terwijl het volume aan de tuinzijde, het woongedeelte van de woning met keuken en ouderkamer, zich draait naar de tuin en het mooie vergezicht daarachter op de velden en akkers.
Door het uiteenschuiven van de volumes ontstaat er aan de binnenzijde een tussenruimte die dienst doet als articulatie tussen de verschillende functies van de woning. Ze verbinden zowel visueel, door middel van een vide, als fysiek, door middel van de trap, de twee verdiepingen maar ook de relatie tussen de praktijk met de woning en de verbinding tussen de inkom en de zithoek. Natuurlijk licht valt via deze tussenruimte zenitaal naar binnen. De splitsing van volumes fragmenteert het geheel waardoor het minder imposant oogt. Bovendien biedt deze ontdubbeling een enorm potentieel met het oog op de toekomst. Het gebouw kan doorheen de tijd aan de noden van de gebruikers aangepast worden.
De buitenberging, een tuinmuur en een open houten structuur aan de voorzijde van het gebouw creëren een derde “volume” in de schakeling.
De open structuur positioneert zich in lijn van de voorgevel van de rechterbuur en de voorgevel van de achterliggende woning is uitgelijnd met de voorgevel van de linkerbuur. Er ontstaan interessante perspectieven tussen de verschillende volumes en hun buren.
De ommuurde ruimte, een typologie die terugkomt in boerderijen uit de buurt, vindt hier een hedendaagse invulling. Ze wordt gebruikt als parkeerruimte (voor patiënten), als toegangsruimte, als speelruimte voor de kinderen en als buitenwerkruimte (dicht bij de buitenberging en de garage).
De volumes van de woning zelf zijn ook opgevat als ommuurde ruimtes. De woning is een lege doos omwikkeld door een gevel uit houtskelet. De houten buitenschrijnwerkelementen zijn prefab tussen de wanden geplaatst, net zoals de houtskeletelementen. Ook in het buitenschrijnwerk zijn de diepe verticale stijlen structureel.
Het gevelparament is niet meer dan een drapering van de houtskelet, die openingen laat ter hoogte van het buitenschrijnwerk.